دست زدن کودک به وسایل دیگرانnbsp;نیز میتواند مستقیما تحت تاثیر یادگیری باشد. در روانشناسی یادگیری با مفهومی به نام تقویت رو به رو می شویم. تقویت به این معنی است که اگر کودک یک رفتار را انجام دهد یا مشاهده کند که دیگران انجام میدهند و با واکنش مثبت دیگران رو به رو میشود احتمال این که آن کار را تقلید کند و یا اگر خودش انجام داده آن را تکرار کند بسیار بالا میرود. حالا تصور کنید که کودکی مشاهده میکند که والدین او بدون اجازه از افراد به وسایل شخصی آنها دست میزنند یا بدون اطلاع از آنها استفاده میکنند. قطعا پدر و مادر برای کودک اولین و بزرگترین و قابل اعتماد ترین الگو هستند. بنابراین او هم به خود این اجازه را میدهد که به وسایل دیگران بدون اجازه دست بزند. بنا براین اگر والدین در رفتار خودشان چنین اقداماتی را نشان ندهند به احتمال زیاد شاهدnbsp;این رفتار نخواهند بود. آیا صحبت کردن با کودک نمیتواند تاثیر گذار باشد؟ قطعا یکی از بهترین راه هایی که میتوان از این رفتار کودک جلوگیری کردnbsp;صحبت کردن با کودکnbsp;است. اما همین کار نیز باید با دقت خاصی صورت بپذیرد. کودکانی که امروزه از هوش فوق العاده بالاتری نسبت به نسل های گذشنه خود برخوردار هستند را نمیتوان با تهدید یا ترساندن از رفتار بدشان دور ساخت. کودکان نسل حاضر خود را مرکز جهان میدانند و به لحاظnbsp;هوش اجتماعیnbsp;در سطح بالاتری نسبت زمان کودکی پدر و مادر خود قرار دارند. بنابراین یکی از راه های منتسب و بدون آسیب صحبت کردن دوطرفه و بدون نگاه از بالا به پایین است. والدین باید برای کودکان خود استدلال منطقی بیاورند که چرا دست زدن بهnbsp;وسایل خطرناکnbsp;به صلاح آنها نیست یا به چه دلیل برداشتن وسایل دیگران عواقب خوبی ندارد. زمانی که کودک والدین و به طور کلی مراجع قدرت را در کنار خود حس کند نه در مقابل خود احتمال بیشتری برای را میتوان برای تاثیر گرفتن و اصلاح رفتار نادرست متصور شد. همانطور که در بالا اشاره شد در مکتب یادگیری در روانشناسی به تقویت به عنوان یک ابزار کارآمد در تعلیم و تربیت میتوان امید داشت. والدین میتوانند با رفتار خود به صورت غیرمستقیم رفتارهای بد کودک خود را در رابطه با دست زدن و برداشتن وسایل دیگر افراد اصلاح کنند و تغییر دهند. مثلا وقتی این اتفاق برای فردی می افتد و او وسایل شخصی دیگران مثل تلفن همراه را بدون اجازه برمیدارد با عکس العمل منفی افراد خانواده رو به رو شود و او را مورد تنبیه کلامی و رفتاری قرار دهند. به این ترتیب کودک می آموزد که اگر بدون اجازه به وسایل بقیه دست بزند ممکن است با این عکس العمل تند مواجه شود. از سویی دیگر زمانی که فردی در خانواده قبل از دست زدن به وسایل دیگران از آنها اجازه بگیرد باید توسط افراد خانواده مورد تشویق کلامی و رفتاری قرار میگیرد. به این ترتیب کودک یاد میگیرد که با انجام دادن این امر پسندیده میتواند جایگاه بهتر و بالاتری در خانواده کسب کند. بنا بر این احتمال بروز این رفتار در کودک چندین برابر میشود. تنبیه و تشویق کودک به چه نحوی باید باشد؟ در راستایnbsp;آموزش رفتار صحیح به فرزندانnbsp;نمیتوان از اهمیت تنبیه و تشویق به راحتی گذشت. اما والدین حتما باید در نظر داشته باشند که برنامه تشویق یا تنبیهی که برای فرزند خود در نظر گرفته اند را تحت هر شرایطی اجرا و عملی کنند. برای مثال وقتی کودک رفتاری را انجام میدهد که مستحق تنبیه است برخی والدین در برابر جمع او را تنبیه نمیکنند. در حالی که این کار بسیار اشتباه است زیرا باعث میشود تنبیه در نظر گرفته به مرور زمان جدبت خود را برای کودک از بین میدهد. اشتباه دیگری که برخی از خانواده ها در تربیت کودک خود مرتکب میشوند این است که تنبیه یا تشویق در نظر گرفته شده را با کودک خود از قبل در میان نمی گذارند. این کار نیز باعث میشود کودک تصور درستی از تنبیه یا تشویقی که در انتظار اوست را در ذهن نداشته باشد. والدین در مورد تربیت فرزند چه نکاتی را باید رعایت کنند؟ در تربیت فرزند زن و شوهر باید با یکدیگر هماهنگ باشند. گاهی والدین بدون این که با یکدیگر از قبل صحبت و هماهنگی داشته باشند هرکدام برای فرزند خود تنبیه و تشویق جداگانه ای را در نظر میگیرند که این امر بسیار روند تربیت فرزند را کند و ضعیف میکند. هیچگاه نباید از در پرخاش و تندی با کودک وارد شد. کودکان مخصوصا کودکان نسل حال حاضر در اغلب مواقع نسبت به تنبیه های شدید نظیر تنبیه بدنی عکس العمل نامناسب نشان میدهند. با ما همراه باشید