«شهرداری اذیت می کنه. هرچند وقت یکبار کارت خوان یا ترازو رو می برن، 15 روز ماشین رو با بار می خوابونن. بومی همین جا هستیم. چه کار کنیم؟ شغل دیگه ای نداریم. ما هم زن و بچه داریم. اجاره خونه داریم». «کی از کار راحت بدش میاد؟ یکی از همکارام، چند وقت پیش حین اینکه جواب مشتری رو می داد، ماشین از پشت بهش زد. دو تا از انگشت هاش قطع شد. یکی دیگه هم دستش خُرد شد. به خاطر هزینه های سنگین بیمه هم به سختی می تونیم خودمون رو بیمه کنیم. از پس هزینههای بیمه برنمیایم. کاش ارگان یا سازمانی از ما حمایت می کرد». «یک جای ثابت برای ما مشخص نمی کنن. فقط میگن نایستید. کجا بریم؟ مکانی که قبلا مشخص کردن، کوچیک بود. 100 متر جای خاکی برای 250 وانت. مکان مناسبی مشخص کنن، بگن انقدر عوارض بدید هیچ مشکلی نداره، میدیم اما نه واسه جایی که نشه ایستاد و مشتری هم نتونه وایسه. اینجوری چه فایده ای داره؟ از خدامونه جای ثابت باشه و مردم هم بلد باشن. بهتر از اینِ که مامور شهرداری میاد بارت رو خراب میکنه یا بار میوه ت رو میبره، یک دونه هم بهت برنمیگردونه». راهکار هم می دهد: «شهرداری به جای یک محل، چند تا مکان مشخص کنه. بخدا خسته شدیم از این اذیت ها».