اولین همودیالیز در ایران در سال 1339 در دانشگاه تهران و برای درمان بیماری با نارسایی حاد کلیه انجام شد و بتدریج بین سالهای 1346 و 1355 در چندین بیمارستان دانشگاهی و خصوصی توسعه پیدا کرد. با تأسیس مرکز دیالیز وزارت بهداشت و درمان در سال 1355، که اکنون "مرکز مدیریت بیماریهای غیر واگیر و خاص" نامیده می شود، امکانات دیالیز در سراسر کشور توسعه یافت. براساس آمار امروزه روزانه نزدیک به پانزده هزار جلسۀ همودیالیز در بیش از ششصد مرکز دیالیز در سراسر کشور انجام می شود. حدود 50 هزار بیمار دیالیزی در کشور زندگی می کنند که هر بیمار دیالیزی سه نوبت در هفته و هر نوبت ۴ ساعت به همودیالیز احتیاج دارند. دیالیز صفاقی مزمن در سال 1357 در ایران آغاز شد لیکن به علل متعدد رشد آن بسیار کندتر ازبرنامه های همودیالیز بوده است. شایع ترین علت بیماری کلیوی که منجر به دیالیز یا پیوند می شود، دیابت است که در این زمینه مصرف منظم داروها و انجام آزمایشات مکرر به حفظ سلامت کلیه کمک می کند. به تازگی شرکت دانش بنیان ایرانی به نام آریا طب فیروز برای اولین بار در خاورمیانه اقدام به تولید دستگاه دیالیز کرده است که این دستگاه در آزمایش و مقایسه با نمونه خارجی سربلند بوده و در چندین بیمارستان به کار دیالیز مشغول است. ----- منبع fa.wikipedia.org