به گزارش صفحه ی «مثبت زندگی» پایگاه خبری روزپلاس، تسهیل اجتماعی را می توان به عنوان «بوجود آمدن بهبود عملکرد، در شرایط حضور دیگران» تعریف کرد. شاید نخستین آزمون آزمایشگاهی روانشناسی اجتماعی در این زمینه، توسط نورمن تریپلت در سال ۱۸۹۸ انجام شده باشد. او در تحقیق خود در مورد سوابق سرعت دوچرخه سواران، متوجه شد که مسابقه در برابر سایر افراد، نه در برابر خود به تنهایی، سرعت دوچرخه سواران را افزایش می دهد. او این کار را با استفاده از کودکان و چرخ های قلاب ماهیگیری در شرایط آزمایشگاهی انجام داد. دو وضعیت وجود داشت: یا کودک کاملاً به تنهایی کار می کرد یا اینکه دو کودک به طور همزمان باید کار مورد نظر را انجام می دادند. وظیفه ی آنها این بود که توسط چرخ قلاب ماهیگیری، مقدار مشخصی از نخ ماهیگیری را جمع کنند. تریپلت گزارش می دهد که بسیاری از کودکان در حضور شریکی که او نیز همین کار را انجام می دهد، سریعتر کار می کنند. آزمایش تریپلت اثرات همکاری را نشان می دهد. همکاری پدیده ای است که به موجب آن افزایش عملکرد یک وظیفه، تنها با حضور دیگران به وقوع می پیوندند. مطالعه ی دیگری که اثر همکاری را نشان داد، مطالعه ی چن (۱۹۳۷) بود. او مشاهده کرد که مورچه های کارگر در صورتی که در کنار سایر مورچه ها مشغول به کار باشند، سه برابر بیشتر از حالتی که به تنهایی کار کنند زمین را حفر میکردند. همچنین در بررسی دیگری که از سوی یاش، پلات و داربی (۱۹۶۷) صورت گرفت، پی برده شد که حیوانات در حضور حیوانات همنوع خود، مقدار بیشتری از غذای موجود را میخورند.