این پیغام به منطقه آمیگدال می رود. آمیگدال وظیفه ا ش پردازش احساسات، تصویر دریافتی از چشم رو پردازش میکند و میبیند که موقعیت خطرناکی است. پس از تشخیص خطر، پیغام به همسایه اش هیپوتالاموس (Hypothalamus) می فرستد و آن را از شرایط خطر آگاه می کند. هیپوتالاموس جز مناطق مهم مغزي براي کنترل مکانیرم هاي هموستاتیک و اجزاي رفتاري آنها میباشد. از جمله کارهای هیپوتالاموس: کنترل تعادل آب بدن، کنترل کارهاي خودکار: داراي مرکزي براي کنترل اعمال سمپاتیکی و پاراسمپاتیکی و کنترل هیجانات می باشد. هیپوتالاموس کار سیستم اعصاب خودکار بدن و یک سری اعمال غیر ارادی مانند نفس کشیدن و خونرسانی و تپش قلب را برعهده دارد. هیپوتالاموس جز مناطق مهم مغزي براي کنترل مکانیرم هاي هموستاتیک و اجزاي رفتاري آنها میباشد. سیستم خودکار عصبی مذکور دو بخش داره: ۱ - دستگاه عصبی سمپاتیک که می توان مانند پدال گاز در ماشین تشریح کرد. دستور پاسخ جنگ یا گریز را به بدن میدهد و انرژی زیادی را تولید می کند که در مواقع خطر بتوانیم از آن استفاده کنیم. ۲ - دستگاه عصبی پاراسمپاتیک که همانند ترمز ماشین می ماند. زمان رفع خطر می توانیم از آن استفاده کنیم. بعد از اینکه آمیگدال خبرخطر را به می دهد. هیپوتالاموس دستگاه عصبی سمپاتیک رو فعال میکند به این صورت که یک دستور به غدد آدرنال(فوق کلیوی) می فرست و پیام خطر و حرکت را می دهد. غدد آدرنالین هم (اپینفرین) ترشح میکنند. آدرنالین تولید شده، همراه با خون خیلی سریع به همه نقاط بدن می رود و یک سری تغییرات بوجود می آید. مانند: 1) تپش قلب بالا میرود که خون بیشتری به عضلات پمپاژ شود. 2) ضربان قلب و فشار بالا می رود. 3) جریان تنفس شدت می گیرد و اکسیژن بیشتری به داخل رگها جریان می گیرد. 4) دریچه های شُش بازتر می شوند و اکسیژن بیشتری جذب میکنند. 5) در نتیجه اکسیژن بیشتری به مغز میرسد و هوشیارتر می شویم. 6) همچنین قدرت بینایی و شنوایی هم افزایش پیدا میکند. 7) آدرنالین باعث افزایش قند خونتون(گلوکز) می شود. 8) با استفاده از چربی های ذخیره شده بدنتان انرژی مورد نیاز برای مقابله با حادثه رو تامین میکند.