در سال۱۸۸۴ بیسمارک، صدراعظم آلمان، دیگر کشورهای اروپایی را به کنفرانس برلین دعوت کرده تا آفریقا را بدون توجه به تفاوت های فرهنگی، زبانی و منطقه ای و بدون حضور حتی یک آفریقایی بر سر میز مذاکرات بین خود تقسیم کنند تا دعوا بر سر مستعمرات پایان پذیرد، و همچنین با فرستادن مسیونرهای مسیحی مردم محلی را اصطلاحاً متمدن کنند. با این که کشورها به دولت ها واگذار می شدند، اما جمهوری دموکراتیک کنگو که در آن زمان دولت آزاد کنگو خوانده می شد به مالکیت خصوصی لئوپولد دوم، پادشاه بلژیک، درآمد. با به راه افتادن موج عظیمی از استخراج «لاستیک طبیعی» از درختان که کاری طاقت فرسا اما منبع درآمد عظیمی برای لئوپولد دوم محسوب می شد، او برای تأمین نیروی کار تمام جمعیت کنگره را به بردگی کشید. سیستم برده داری توسط ارتش استعماری او که شامل ۱۹هزار افسر سفیدپوست و سرباز سیاهپوست از کشورهای مختلف آفریقایی و مجهز به اسلحه بود اعمال می شد. در صورتی که هر دهکده مقدار معینی از لاستیک را در طول روز تحویل نمی داد ارتش افرادی را گروگان گرفته و می کشت و به زنان تجاوز می کرد و باید اعضای قطع شده بدن آنها را تحویل می داد. اگر تیر سربازی به خطا می رفت نیز دست قربانی بی گناه را قطع کرده و به ارتش تقدیم می کرد. تعدادی از مردم کنگو نیز به بلژیک منتقل شده و در باغ وحش های انسانی و پشت میله ها به نمایش گذاشته شدند. زمانی که داستان این جنایت ها به اروپا درز کرد، لئوپولد دوم مجبور شد که در سال ۱۹۰۸ کنکور را به دولت بلژیک واگذار کند. با وجود لغو سیستم برده داری اما همچنان قوانین سختگیرانه وجود داشته و هیأت مدیره این سیستم نیز هیچ گاه جایگزین نشد. سرانجام در سال ۱۹۶۰ کنگو استقلال خود را بازیافت، اما همچنان به بلژیکی ها گفته می شود که بلژیک کنگو را کشوری متمدن ساخته است. مجسمه لئوپولد دوم در پارک ها و میادین برپا شده و خیابانهای زیادی به نام اوست. اما طی سال های اخیر و پس از جنبش ضدنژادپرستانه «زندگی سیاهان اهمیت دارد» جوانان بلژیکی به این مجسمه ها اعتراض کردند و پس از ۱۱۲سال شاه فیلیپ بلژیکی برای زجرها و تحقیر مردم کنگو اظهار تاسف کرده اما هرگز عذرخواهی نکرد. گوینده و مترجم: مهرناز الماسی منبع: TRT World