این قطعه مربوط به مراسم مناجات شب هشتم ماه رمضان در سال ۱۴۰۲ مى باشد كه در حرم امام رضا (علیه السّلام) اجرا شده است. براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می توانید به پايگاه اطلاع رسانی فطرس مراجعه نمایید. http://fotros.ir متن شعر: رخ زرد و مو سفید و همه نامه ام سیاه ره دور و قد خمیده ز سنگینی گناه اشکی نیامد از بصرم؛ وای وای وای سوزی نمانده در جگرم؛ آه آه آه بی اختیار راه سپارم سوی جحیم گر افکنم به نامه ی اعمال خود نگاه یک مصرع است روز جزا کلّ نامه ام یک لحظه توبه کردم و یک عمر اشتباه از بس گناه، پرده به چشمم کشیده است تشخیص راه را ندهد دیده ام ز چاه عمری گناه کرده ام و توبه می کنم با این زبان که ذکر تو را گفته گاه گاه هرچند نیست در خور بخشش، گناه من مولای من! به عفو تو آورده ام پناه فریاد از آن زمان که گناهان من روند در پیش دیده ام رژه مانند یک سپاه فردا که مادر از پسر خود کند فرار میثم به خاندان پیمبر برد پناه