در سال های اوایل انقلاب(۶۳) اگر از جلوی نوارفروشی(استریو) های چهارراه زند و شهرهای قشقائی نشین میگذشتی همواره صدای دلنشین این هنرمند خوش صدا را میشنیدی که در کوچه و خیابان طنین می افکند. شیرینیم سن نچین نالانینگ/ مسکینینگ و پریشانینگ/ ناحق یئره سن زندانینگ/ هاچان گلدینگ او زنداندان/ زنده یاد بهزادپور درست زمانی کارهای هنری(نوار کاست) خود را ارائه میداد که اوایل انقلاب بود و حکومت جدید نظر چندان مثبتی نسبت به آواز و موسیقی نداشت، و به همین سبب بسیاری از هنرمندان کنار کشیده بودند و کمتر جرات داشتند که در جائی به هنرنمائی بپردازند و یا اثری هنری از خود ارائه دهند. اما زنده یاد اسفندیار بهزاد پور اینگونه نبود، او که تا آخرین لحظه در اردوی خان بود و تبعید و زندان را نیز از سر گذرانیده بود، گویا که دل شیر داشت و یا که پی همه چیز را به خود مالیده بود و دیگر چیزی برای از دست دادن نداشت، لحظه ای از کار و فعالیت هنری بازنایستاد. کاست های او یکی پس از دیگری به بازار می آمد. در آن روزگار که بنا به دلائلی از استریوهای استاندارد و اکوهای مجهز امروزی خبری نبود. او آهنگهایش را در خانه، منزل دوستان و یا در کوه و در جمع دوستدارانش با کمترین امکانات اجرا و ضبط مینمود و نوار کا ست هایش به سرعت در شهرهای مختلف قشقائی نشین در تیراژ بالا تکثیر و منتشر میشد و این در حالی بود که از فروش این همه نوارکاست کوچکترین سودی نصیب خالق و آفریننده اثر که استاد بهزادپور بود، نمیشد. در آن روزگار که ما در سنین کودکی و نوجوانی بودیم نوار کاستهای استاد بهزادپور بهترین متاعی بود که پدرمان از شهر برایمان به ارمغان می آورد، به جرات میتوان گفت: "تنها دلمشغولی من، خانواده و همسالانم فقط آهنگهای اسفندیار بهزادپور، استاد گرگین پور و... بود!." چوپانهایی که خورد و خسته تازه از کوه برگشته بودند، مادران و خواهران زحمتکشی که از صبح تا شب بر روی دار قالی.....نشسته بودند و همه ایلیاتی هائی که بعد از یک روز کاری سخت با تنی خسته و رنجور قدم به خانه یا سیه چادر خود گذاشته و دور هم گرد آمده بودند، تنها دلخوشی اشان این بود که با گوش جان سپردن به آواز دلنشین زنده یاد اسفندیار بهزادپور بتوانند خستگی، رنجوری و درماندکی را از روح و جانشان بزدایند. کمتر خانواده ای در ایل قشقائی بود که ضبط صوت داشته باشد و کاست زنده یاد بهزادپور را نداشته باشد زنده یاد اسفندیار بهزادپور تن صدا و اجراهایش تقریبا با سایر خوانندگان متفاوت بود و به همین سبب "سبک بهزادپور" در میان ایل قشقائی مشهور است. از استاد اسفندیار بهزادپور نوارکاست های زیادی منتشر شد که شاید مشهورترین آنها آهنگهایی است که با استاد فرود گرگین پور اجرا نموده اند. زنده یاد اسفندیار بهزادپور علاوه بر موسیقی و آواز در شجاعت، مردمداری، مهمان نوازی و...بسیار شهره بودند همچنین به خاندان ایلخانی قشقائی بسیار وفادار بودند به طوری که حتی تا آخرین روزهای زندگی اش احترام ویژه ای به آقای داریوش خان قشقائی قائل بودند و هرگز او را تنها نمی گذاشتند. روحش شاد و یادش گرامی باد. کاظم دشمه قره میرشاملو دیماه سرد ۱۴۰۰