قبل از همه گیری کرونا که باعث شد فرایند #تحصیل بچه ها از روال عادی خودش خارج بشه و سیستم آموزش از راه دور مورد توجه قرار بگیره، ما در ایران یک بار دیگه هم شاهد چنین شرایطی بودیم. تو دهه ۶۰ هم موشک باران ها و مهاجرت های ناشی از جنگ باعث شده بود تا سیستم آموزشی مدارس برای مدتی مختل بشه. به همین دلیل، تلویزیون دست به کار شده بود و تلاش می کرد تا نیاز به یادگیری در بچه ها رو برطرف کنه. برنامه آموزشی «بروبچه های پشت پنجره» حاصل یکی از همین تلاش ها بود. بله درسته، داریم از برنامه ای حرف می زنیم که #سیدحسن_نیرزاده_نوری - که خیلی ها با نام #عمو_زنجیرباف می شناختنش - اونو اجرا می کرد. اونم چه اجرای جذابی. نیرزاده که روانشناسی #کودک خونده بود، در هیبت یک پیرمرد مهربان فرو می رفت و در یک کلاس درس، با حضور تقریباً بیست تا سی تا بچه، یک تخته سیاه و چند تکه گچ، همزمان در قالب چند شخصیت ایفای نقش می کرد. گرچه هدف اصلی برنامه #آموزش خوندن و نوشتن به بچه ها بود، ولی در خلال آموزش الفبا، همه مخاطبان از جمله بزرگسالان، از اون معلم دلسوز، اخلاق و انسانیت رو هم یاد می گرفتند. نیرزاده همیشه برنامه اش رو با خوندن این بیت شعر معروف به پایان می رسوند: «مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر، ما همچنان در اول وصف تو مانده ایم» و بالاخره عمر سیدحسن نیرزاده نوری، در شهریور ماه ۱۳۶۲ به آخر رسید، و این معلم دلسوز در آرامگاهی موسوم به باغ طوطی واقع در یکی از صحن های حرم عبدالعظیم حسنی(ع)، به خاک سپرده شد. جالبه بدونید که بر روی مزار این معلم دلسوز، این نوشته به چشم می خوره که: بچه ها خانه استاد اینجاست! @farzandeIRAN_ir #فرزند_ایران #نیرزاده #پرورش