اين قطعه مربوط به مراسم جشن شب ولادت امام حسین (علیه السّلام) در سال 1401 مى باشد كه در هیأت رایة العباس (عليه السّلام) اجرا شده است. براى دسترسى به آثار حاج محمود کریمی، می توانید به پايگاه اطلاع رسانی فطرس مراجعه نمایید. http://fotros.ir متن شعر: می زنه یاس دلم جوونه که میاد از یارم یه نشونه سرود جشن ولادت ارباب طنینش امشب تا آسمونه منم اون کسی که توو سینه ش یه لوح سفیده رو لوح سفید ضمیرم، خدای تعالی یه نقش الهی کشیده با خطّ طلایی که رنگش به رنگ یه ایوون توو صحن حریم خدایی، نوشته که این دل که مست جمال خدا از السته دلی که تموم وجودش بری از همه عالمینه دلی که گلش از یه خاکی که پاکه یه آبی که خون دلش از حسینه من و دل و شیدایی من و می و رسوایی فلک هم ندیده چون تو دلربایی توو آسمون دلم یه ماهه نا امیدی، بدترین گناهه شیرخدا امشب بی قراره پسر شیرخدا توو راهه مدینه یه شهره؛ یه شهری که امشب، ستاره می باره به یُمن قدوم یه طفلی که مولا، دو چشماش به راهش یه حجره، یه مادر که روی جمالش که مثل گل یاس، سفیده نشسته یه شبنم، می گیره مدد از خدا و یه ذکری که نم نم می خونه من و غم و تنهایی من و سر سودایی که از راه رسیده شاه کربلایی