خیار عیب بعد از آن که عقدی انعقاد یافت بر اساس قانون شرایطی در نظر گرفته شده که در آن وضعیت افراد قادرند بدون آن که رضایت طرف مقابل را دریافت کنند عقد انعقاد یافته را فسخ نمایند به این موارد خیار یا همان اختیار فسخ معامله اطلاق می شود. قراردادهایی که در قانون مدنی وجود دارد وقتی از دسته عقود جایز باشد به منظور فسخ ، اشخاص نیازمند خیار نیستند. زیرا این عقود در شرایط عادی از طرف دو طرف معامله قابل فسخ می باشد. مثلاً وقتی که دو طرف معامله با هم عقد وکالتی منعقد می کنند، در این قرارداد هم وکیل و هم موکل قادر هستند به شکل یک طرفه هر موقع که تمایل داشتند عقد را فسخ نمایند. این در صورتی است که در عقد های لازم در شرایط معمولی قابلیت فسخ از سوی دو طرف وجود ندارد و به منظور منحل شدن عقد نیاز به اراده و رضایت دو طرف قرارداد می باشد و یا این که باید شرایطی به وجود بیاید که قانونگذار اختیار فسخ را در این حالت به یکی از دو طرف یا هر دو واگذار کرده باشد. از خیاراتی که در قانون مدنی وجود دارد در حقیقت اختیار فسخ قراردادی است که به وسیله قانون گذار در یک شرایط ویژه برای فسخ عقد لازم به یکی از متعاملین و یا هر دوی آن ها ارائه شده است. با توجه به این مطلب باید گفت در همه قراردادهای لازم مثل عقد بیع یا همان خرید و فروش بعد از آن که عقد منعقد شد هیچ کس از دو طرف منفرداً قادر نیست عقد را فسخ کند. جز با جلب رضایت دو طرف قرار داد یا این که خیار فسخ در عقد را داشته باشد. از جمله خیاراتی که در قانون مدنی آمده است بر اساس ماده ۳۹۶ قانون مذکور عبارت هستند از جمله خیار حیوان و خیار شرط و خیار مجلس و خیار تاخیر ثمن و خیار رویت و خیار تخلف وصف و خیار غبن و خیار تفلیس و خیار تبعض صفقه و خیار تخلف شرط و خیار تدلیس و خیار عیب. با توجه به ماده ۱۰ قانون مدنی باید قبول کرد که در حقیقت ۱۲ نوع خیار یا اختیار فسخ قرارداد برای افراد پیش بینی شده است. خیار تعذر تسلیم و خیار تفلیس نیز از جمله خیارات است. مفهوم خیار خیار به مفهوم یک حق مالی است و در واقع اختیار و قدرت بر هم زدن قراردادهای از نوع لازم از طرف فرد صاحب خیار می باشد که در حوزه حقوقی به آن ذوالخیار گفته می شود. خیار برابر با یک حق است و مثل هر حق دیگری قابلیت انتقال و صلح و اسقاط را خواهد داشت .هر خیار اثری را به دنبال دارد که مهمترین اثر آن از بین رفتن قرارداد است.برای مطالعه بیشتر میتوانید مقاله خیارات در قانون مدنی را مطالعه کنید. خیار عیب بر طبق ماده ۴۲۲ قانون مدنی در مورد خیار عیب چنین مقرر شده است که چنان چه پس از معامله معلوم شود مبیع معیوب بوده است، مشتری در پذیرش مبیع با دریافت ارش یا فسخ معامله مختارخواهد بود. با توجه به این ماده قانونی می توان دریافت که خیار این حق را به وجود می آید که چنان چه بر اساس یک قرارداد کالای معیوبی به شخص مقابل معامله واگذار شود در حالتی که او از آن عیب در هنگام معامله ناآگاه باشد با توجه به آن عیب شخص مقابل ضرر و زیان می بیند که به منظور خودداری از آن ضرر، قانون اختیار فسخ معامله را به او داده است و قادر است با استناد به عیب موجود در مبیع معامله را فسخ کند یا کالای عیب دار را بپذیرد و ارش را دریافت نماید. عموما وقتی دو فرد با هم قراردادی را منعقد می کنند اصل را بر صحت و سلامت کالا می گذارند و با این فکر قرارداد را منعقد می کنند که جنس مورد معامله سالم و بدون نقص و عیب است. اما اگر پس از انعقاد قرارداد مشخص شود که در واقع آن جنس سالم نبوده و معیوب بوده است معامله بر عکس تفکر دوطرف انعقاد پیدا کرده است. به همین سبب شخصی که بر اساس قرارداد مالک کالای معیوب شده است به شکل ناخواسته متحمل زیان خواهد شد. که برای پیشگیری از آن ضرر با به کار بردن خیار عیب قادر است به فسخ معامله مبادرت کند. یا این که جنس را به همان شکلی که هست بپذیرد و به خاطر عیبی که در آن وجود دارد از شخص مقابل ارش دریافت نماید. https://yarvakil.com/%d8%ae%db%8c%d8%a7%d8%b1-%d8%b9%db%8c%d8%a8-%da%86%db%8c%d8%b3%d8%aa/